Courgette Comfort Zone

Eenvoudig, alledaags en een beetje saai. Nee, dit gaat niet over mij maar over de courgette. En zo maakte je hem nooit eerder.

De meeste mensen kennen maar een stuk of 7 recepten uit hun hoofd die ze eindeloos herhalen. Vaste dagen, vaste gerechten. Je kunt er wat van zeggen, maar makkelijk is het in ieder geval. Ook ik heb zo mijn vaste prik maaltijden. Een van de dingen die ik hier op de kookschool probeer te doen, is te gaan voor de recepten die nog nooit heb gemaakt. Eigenlijk valt bijna ieder gebak in die categorie want thuis bak ik vrijwel nooit. En weet je wat? Bakken is eigenlijk heel leuk! Het is magisch dat mengsels van boter, suiker en meel steeds nieuwe kunstwerkjes opleveren. Het recept van onderstaande chocolade-amandeltaart ga ik je geven als het najaar is. Maar voor nu is mijn boodschap: verlaat je comfortzone regelmatig. Het hoeft niet hemelbestormend te zijn maar het is gewoon leuk. En variatie wordt niet voor niets gepropageerd met het gezegde dat verandering van spijs doet eten. Gelukkig heb je mij voor die kleine duwtjes in de goeie richting.

De zon schijnt in je keuken

Om maar gelijk deze intro op te volgen, dit recept is leuk omdat het met courgette is, een heel alledaags, beetje saaie groente. Met héél klein kneepje, wordt het nèt een beetje anders dan je gewend bent. Eigenlijk zijn het twee kneepjes. De eerste is dat je het maakt met kleine courgettes van hooguit een centimeter of 15. Helaas zijn die supermarktdingen het hele jaar door precies even groot dus probeer ze op de (boeren)markt te vinden. Het liefst in 2 kleuren, gewoon omdat dat er leuker uitziet.

.

Kneepje 2 is dat je ze in hun geheel kort kookt, een paar minuten. Voel of ze een beetje zacht zijn. Daarna laat je ze afkoelen tot lauw en snijd je ze heel dun en schuin. Kan met een mes maar dit is een van die momenten dat je blij bent met een mandoline. Dan flink peper& zout, een ruime scheut olijfolie en … klaar! Totaal niet broekscheurend, ik zei het al, maar juist subtiel. Jonge courgettes hebben een fijnere smaak en de olijfolie krijgt een hoofdrol. Die moet dus wel van topkwaliteit zijn. Net als je peper en je zout. Dus zwarte peper uit de molen en zeezout, het liefst ook een beetje grof met een fijne knisper. Ik zweer bij fleur de sel uit Bretagne, waar de oceaan en de getijden veel diepte geven aan het zeezout. Ligt gewoon bij de Ap.

En als je het saai vindt, zie het als een groentencanvas dat je nog kunt beschilderen, zij het niet te uitbundig. Wat druppels citroensap, evt. wat citroenrasp zest), wat burrata of mozzarella, wat geschaafde parmezaan, ik zeg zo maar wat. En die bloemen, tja, die doen het hem natuurlijk. Mocht je ze tegenkomen, koop ze! En lees dan hier wat je er nog meer mee kan als je er geen stralenkrans mee wil maken.

Bietjes in the rebound

Ik wil nog even terugkomen op de winnaar van vorige week: de bietjes. Ik heb ze zelf nog een keer gemaakt en ik hoorde het ook van een van mijn trouwste volgers (ja jij Marc superfan, dankjewel!). In het recept staat dat je ze 15 minuten in de room moet laten pruttelen. Maak daar maar 30 minuten van. En vergeet vooral de peper en zout niet, het liefst zoals op de courgette.

Het is donderdagavond en het loopt tegen 1.00 uur. Morgen start de dag vroeg en rekenen jullie op mij. En dus is de nieuwsbrief deze week erg kort. Volgende keer meer.

Fijn weekend!

Maureen

PS Liken, sharen, reageren, etc. etc. wordt allemaal bijzonder gewaardeerd.