Perziksalade, courgettebloemen en andere inspi uit de Provence

Omdat het weer zo tegenvalt, geef ik je deze week vanuit het zonnige Zuid-Frankrijk 8 vrolijke eettips, waar ook bij jou de zon van gaat schijnen.

Deze week was ik in de Provence en heb flink m’n best gedaan op écht zomerse gerechten. Dat was niet zo moeilijk want het was er weer voor. Ik hou van gerechten die je de zomer op je bord verbeelden. Deze foto hieronder werd genomen onder de pijnbomen van de prachtige beeldentuin van Fondation Maeght in St. Paul de Vence.

Eerst naar de markt

Maar eerst even dit. Ik blies al eerder de loftrompet over de gegrilde kippetjes van de Franse markt. Ik weet dat je me vast gelooft, maar deze watertandende foto had je nog tegoed.

Roze en lokaal

Ook nog even wat andere snaps van de markt. Die knoflook is roze, vers en lokaal, magische synoniemen voor goed en lekker.

Ik legde een heel aantal tenen tussen de krielaardappeltjes die ik in de oven deed et olijfolie, rozemarijn, peper & grof zeezout. Heerlijk, zeker als je ze, net als de krieltjes, ín de schil laat want dan kan je ze zo lekker – excusez le mot – uitzuigen. Maar veel verschil met niet roze knoflook uit andere streken proefde ik niet. Ik ben er toch blij mee. Zo’n streng staat gewoon beeldig in je keuken en het is een fijn idee dat hij niet zo ver heeft gereisd als de meeste knoflook die we eten. Wist je dat die vaak uit China komt? Ik niet. Ik zag laatst voor 3x niks een enorme hoeveelheid gepelde knoflook bij de Turk, vacuüm verpakt. Made in China. Hm, laat maar.

Iets anders lokaals en roze was deze Provençaalse artisjok. Is het geen beauty? Links is ongekookt, rechts is 45(!) minuten later. Hm, lost its beauty…

Ik vind artisjokken zelf nogal overschat maar sommige mensen zijn er dol op. Ik wilde die roze gewoon een keertje gegeten hebben. Dus dat heb ik dan nu. Smaakt precies hetzelfde als de groene.

Spaanse zomer op de Franse markt

Een andere marktfavoriet in Frankrijk is paella. Hartstikke Spaans natuurlijk maar een lieveling van de Fransen en op alle markten te verkrijgen in gigantische pannen met van die enorme garnalen. Ik heb nog een paellapan van 60cm doorsnee liggen, gratis bij mij op te halen door een paellafan. Hebben? Laat me weten.

Vast ingrediënt van de Provencaalse keuken zijn olijven. Mijn favoriet zijn de piepkleine niçoise olijfjes. Ze zijn fijn van smaak en gaan op alles. En natuurlijk gewoon zo bij de borrel. In Nederland zie je ze alleen op de markt. Als je geluk hebt. Ik gebruik ook vaak de veel zoutere Griekse zwarte olijven omdat je die wel overal kunt kopen. Die ovalen paarse (Taggiasche) olijven zijn ook heerlijk.

Courgettebloemen

Wie een moestuin heeft, weet dat de courgettes nu bloeien en dat die bloemen een delicatesse zijn. Voor wie geen moestuin heeft: je kunt ze ook gewoon kopen. Niet bij de supermarkt, maar een goed gesorteerde groentezaak heeft ze vast. Ik at ze twee keer deze week, 1x zelfgemaakt en de andere keer in een restaurant. Zelf maakte ik de klassieke Italiaanse versie: gefrituurd met ricottavulling.

Voor het beslag, zijn er vele opties, zolang het maar ijskoud is. Zoek maar op internet, dan vind je heel veel recepten. Water en bloem. Ei, water en bloem. Bruiswater en bloem, etc. etc.. Ik maakte beslag van een flesje bier en 200 gram bloem. De helft kan ook, maar het voordeel van deze hoeveelheid is dat je de volgende dag (en de dag daarna) een excuus hebt om weer te frituren. Het begon met de courgettebloemen, daarna paprika en de geblancheerde ieniemini courgetjes (formaatje cocktailaugurk) die aan de courgettebloem vastzaten. En op dag 3 gare, grote garnalen. Mjam!

Dan de ricottavulling. Don’t try this in France want aldaar geen ricotta in het koelvak. Wel ‘brocciu’, een Corsicaanse verse kaas, die er op lijkt. Bij ons ligt ricotta overal in de supermarkt (in het schap bij de voorverpakte feta, mozzarella, hüttenkäse etc.). Je vult de bloemkelken met de ricotta, die je de smaak kunt geven die je wil. Het is een delicaat klusje want de smaak van courgettebloemen is zo subtiel dat hij snel overvleugeld wordt. In dit recept zaten zongedroogde tomaten. Dat was lekker maar de volgende keer ga ik er alleen wat peper, zout en citroenzest door mengen.

Of ik maak ze zoals we ze in het restaurant van de Fondation Maeght aten, gewoon met niks. Die dip met mayo en pesto voegde weinig toe.

Summer on a plate

Summer on your plate, de zegswijze lijkt uitgevonden voor deze salade: gegrilde perzik met mozzarella en basilicum. Olijfolie en balsamicostroop erover en: bingo, het is zomer!

Met deze ingrediënten als basis kan het bijna niet fout gaan. Dat grillsmaakje, de lauwheid van de perzik en – het oog wil ook wat – van die mooie grillstrepen, geven het gerecht z’n cachet, om maar even in Franse sferen te blijven. Maar niemand komt je controleren als dit allemaal niet doet en gewoon rauwe perzik gebruikt. Zorg dan wel dat ze mooi rijp zijn. Zijn ze het nèt niet? Dan redt die grillpan je salade. Bovendien, als je toch bezig bent, leg na de perzikken nog wat merquez worstjes op die plaat. Brood erbij en klaar ben je.

Ik hoop dat het weer snel beter wordt. En anders: leg de zomer gewoon op het bord.

Bedankt voor het lezen en tot volgende week!

Maureen