The Stew 2025, garnalencurry, hippe spruitjes en klassieke uiensoep
We zijn nog steeds goed en gezond aan het koken met ècht winterse producten èn een keiharde voorraad.
Ik gaf deze week een kookworkshop bij The Cookery Club in Laren. Ik heb dat al een paar keer gedaan en het is iedere keer weer spannend. Ik maak steeds een vier-gangen menu dat feestelijk is, een beetje te behappen voor de gemiddelde kok, genoeg handelingen heeft om een hele groep mee bezig te houden en ook weer niet te veel voor het geval de helft denkt: ‘ik ga wat drinken en ik hoor wel wanneer we aan tafel gaan.’ Het is best wel een puzzeltje. Deze keer had ik ook nog een hele waslijst aan voedselallergiën om rekening mee te houden. Maar het lukte en was een succes!
Een van de dingen op het menu was klassieke Franse uiensoep. Een heerlijk winters gerecht, waar je ook nog eens leuk mee kunt variëren. Nu zou je zeggen: hoezo variëren? Hij is toch klassiek? Maar toch waren alle klassieke recepten die ik heb gelezen verschillend. Uiteindelijk zit in bijna elk gerecht eenzelfde smaakcombinatie van zoet, zuur, vet en hartig dus daar zit ook je speelruimte. Ik ga je een heel eenvoudig recept geven om zelf mee te spelen.
Ingrediënten:
Heel veel uien (reken ongeveer 3 pp)
Een klont boter
Flinke snuf zout
Een beetje bloem (ongeveer 1 eetlepel per liter)
Bouillon
Wijn, cognac of bier
Het allerbelangrijkste ingrediënt is tijd. De uien en het zout moeten namelijk in de boter karamelliseren en dat duurt gewoon een tijdje. Je wil de uien zoet en bruin hebben. Je kunt het op twee manieren doen: of je zet ze heel laag, op je allerkleinste vuurtje en je roert heel af en toe. Dit kan uren duren, afhankelijk van de hoeveelheid uien. Of je bakt ze op half hoog vuur en roert permanent om. Dat is best een lekker, meditatief werkje of ideaal om even bij te kletsen met in je andere hand een glaasje.
Voeg wat bloem toe (ongeveer 0,5 el per persoon en bak die even mee. Daarna de bouillon (kan iedere bouillon zijn maar bij voorkeur runderbouillon). Ik had nog een pot wildfond staan van kerst. Ook voeg je wijn (rood of wit) of cognac toe. Ik deed het met bockbier (zat in kerstpakket dus daar moest ik ook vanaf). Je kunt er tijm bij doen of een laurierblaadje. Dit laat je vervolgens nog een tijdje staan. Op smaak brengen met peper & zout of nog een twist met bijv tabasco of chili-olie. Klassiek maak je hem af met een stuk gegratineerd stokbrood met Gruyère-kaas. Ik had in het kerstpakket ook een zakje soepbolletjes. Vond ik best een uitkomst à 59 cent.
Even een sidestep: uiencompôte
Toen ik alleen nog de uien had gebakken, kreeg ik het idee om even een uitstapje te maken. Uien genoeg. Ik liet een klein beetje mosterdzaad in een pannetje even roosteren (tot ze popten) en voegde twee eetlepels van de gekarameliseerde uien, een scheutje balsamico, een scheut rode wijnazijn en wat suiker toe en liet het inkoken. Et voilà: de uienchutney. Dit bakje gaat in de ijskast en gaat nog van pas komen. Ik hou je op de hoogte.
Voorraadje geluk
Ik woon vlakbij twee supermarkten en toch is boodschappen doen me soms te veel moeite. Dan doe ik het met wat ik al heb. Deze week was dat een pan zelfgeweekte en -gekookte kikkererwten. Ik vroor de ene helft in en met de andere helft maakte ik The Stew van Alison Roman, ooit keukenprinses van The New York Times, nu ‘collega’-Substacker. The Stew is een gerecht met o.a. kikkererwten, kokosmelk, gember en kurkuma en dankt zijn nogal absolutistische naam aan het ‘viraal’ gaan. Viraal omdat het, ondanks dat het erg volkorio klinkt, superlekker is. Maar vooral omdat men in die oh zo correcte Verenigde Staten van Amerika viel over de culturele toeëigening door een witte vrouw van een gerecht met etnische kenmerken uit bijv. India en Afrika, waar bonenstoofjes veel gegeten worden. Alison Roman werd ontslagen bij The New York Times, begon een Substack nieuwsbrief (320 K abo’s) and the rest is history. Dus met gepast respect naar alle culturen waar men bonenstoofjes eet, breng ik bij deze mijn versie van The Stew en hoop er het beste van. Fingers crossed!
The Stew 2025: ultragezond, makkelijk & lekker
Ingrediënten voor 2 pp
1 knoflookteen
1 ui
Flinke eetlepel geraspte gember
Kurkuma
Chilivlokken
Blik kikkererwten
Blik linzen
Blik kokosmelk
Flink wat spinazie (uit de diepvries) of andere groene bladgroenten (boerenkool of snijbiet)
Werkwijze:
Fruit de ui en de gember aan in wat zonnebloemolie. Als ze een beetje zacht worden, voeg je gehakte knoflook toe en flink wat kurkuma (geelwortel) en chilivlokken naar smaak. Schep de kikkererwten erdoor en laat even bakken, dan de linzen en de kokosmelk en zout erbij, deksel erop en 15 minuten lekker laten pruttelen. Dan voeg je de spinazie toe en laat het nog even verder stoven. Proef en breng evt meer op smaak met peper, zout of chilivlokken. Een lepeltje yoghurt erbij is nog lekker (niet op mijn foto).
Nóg een keer uit de voorraad: garnalencurry
Om iets te maken heb ik vaak een haakje nodig. Zomaar iets inkopen, vind ik lastiger dan als ik weet dat ik iets heb dat ik wil gebruiken. Zo dacht ik nu aan die kikkererwten die ik in de vriezer had gedaan. En aan een Maleisische currypasta die ik uit Zuid-Afrika had meegenomen. Die heb jij niet maar dat maakt niet uit, dit kan ook met iedere currypasta. Ik zou wel voor een Indiase gaan. In feite is het precies hetzelfde recept als The Stew, behalve dat je de garnalen niet laat meestoven want dan worden ze taai. En je snapt, weer hoefde ik geen boodschappen te doen. Ook garnalen hebben een vaste verblijfplaats in de vriezer.
Spruitjes op brood?
Spruitjes. Gaap. Je kookt ze gewoon en stooft ze met wat boter en nootmuskaat. Ik word er niet warm van, tenzij er een berg stoofvlees naast ligt. De man wel. Die eet zo een hele zak op in zijn eentje (op 5 spruitjes na die ik dan eet voor het idee). Maar geschaafd vind ik ze zo leuk, dat ik er ‘los’ mee ga. Natuurlijk heeft mijn vriend de mandoline hier weer een glansrol!
Eerder liet ik je al zien hoe leuk geschaafde spruitjes door salades etc. te doen, nu ga ik ze bakken. Ik weet niet meer van wie het was maar het idee zag ik op Instagram en is zo simpel dat het ook niet uitmaakt. Je kunt het je gewoon toe-eigenen, zegmaar. Door het kort te bakken (of wokken) slinkt het wat en kan je er meer van eten (en dat wil je want spruitjes zijn supergezond). Ik at het zelfs 2x op 1 dag.
Dit was de lunch met plakjes rookworst.
En dit was het avondeten met gegrilde padronpepers en spekjes.
Later die week maakte ik er een ‘hippe’, feestelijke versie van met pijnboompitjes.
De spruitjes liggen op een laagje ricotta met citroensap en - geraspte citroenschil, peper en zout. De geschaafde spruitjes bak je kort en snel in de olijfolie met wat chilivlokken voor de pit.
Dat was hem weer! Dank dat je helemaal tot hier gekomen bent. Tot volgende keer!
Veel liefs van Maureen
The Stew, van The Maureen. Ik ga m makennnn