Deze vega pasta heb je al in huis, Amalfi Mess, elegante burrata's + nazomer restotip
Van Italiaans eten word je toch blij? Deze week een voor- hoofd en nagerecht. En ga nu zodra het kan nog 1 keer aan het strand eten.
De eerste reactie op mijn nieuwsbrief van vorige week kwam van een van mijn trouwste lezers Leonie: ‘lekker hoor maar helaas ben ik allergisch is voor mosselen’. Ik heb goed nieuws voor je, Leonie! Vervang de mosselen door een stevige vis. Dus geen kabeljauw, die valt uit elkaar, maar bijvoorbeeld zeeduivel. Zeeduivel is stevig en ietwat rubberig dus als je daar stukken snijdt blijven die intact in een saus. Met grote garnalen kan het natuurlijk ook, het liefst rauwe. Die heb ik standaard in de vriezer en tover ik eruit als ik geen verse boodschappen heb. Ik geef je nog wel eens een paar supersnelle recepten met zulke garnalen. Hieronder staat trouwens al nr 1.
Amalfi Mess met de Libella’s
Maar eerst even een update van cateringfront want dat had ik vorige week beloofd.
Op deze foto sta ik met mijn koksmaatje Marleen (die niet naar Ballymaloe was maar wel het schort draagt want dat maakte ons een duo) en Viviene, die een lunch gaf, die ik mocht koken. Beiden ken ik uit mijn Libelle tijd. Wij zeiden en zeggen altijd: ‘eens een Libella, altijd een Libella’. Het is een quasi-corporale eed dat je mekaar altijd weer tegenkomt en waar nodig een beetje helpt. Big hug ladies!
Wat je tegoed had was een follow-up van het meringueverhaal. Het dessert was een variatie op de Eton Mess en ik maakte zelf de meringue. Zie voor het recept de nieuwsbrief van vorige week of zoek een recept online. Het is zo leuk om te maken. En hij was lekker chewy. Ik had er een klein beetje gele kleurstof door gedaan.
En dit was het eindresultaat: Amalfi Mess. Lekker messy zoals je ziet, perfect voor een home made gevoel. Op de bodem van het glaasje de gebroken meringue, daarop een romig mengsel van Griekse yoghurt, mascarpone, slagroom, lemon curd en mango en er bovenop pistaches en blauwe bessen. En je weet het hè: niemand komt je halen als je die meringue gewoon kant-en-klaar koopt.
Geen boodschappen nodig want deze vegapasta heb je al in huis
Zoals je hebt gemerkt, houd ik heel erg van koken met de voorraad, zowel uit de kast als uit de vriezer. Er zijn mensen die vrijwel geen voorraad hebben en alles steeds opnieuw kopen (en dus ook steeds opnieuw moeten bedenken!) Heel onhandig wat mij betreft. Deze pasta heeft 7 ingrediënten, waarvan vijf uit je voorraadkast (pasta, chilivlokken, blik tomaten, olijfolie, knoflook), één uit je ijskast (Parmezaanse kaas) en één uit je vensterbank (verse basilicum). Heb je die laatste twee niet, dan moet je helaas toch even naar de supermarkt.
Pasta Arrabiata
Voor 4 personen
Pasta (penne of spaghetti)
3 el olijfolie extra vergine
2 knoflooktenen in plakjes
Halve theelepel chilivlokken (of meer of minder naar smaak)
Blik tomaten (pulpo)
Flink wat verse basilicum
Parmezaan
Bak op hoog vuur de knoflook heel kort aan in de olie en voeg de chili en dan de tomaten toe. Als alles goed heet is draai je het vuur laag en laat je dit 30 minuten zachtjes sudderen. Breng daarna op smaak met peper, zout en de basilicum. De al dente gekookte pasta erbij, doorroeren en evt. nog wat eetlepels pastavocht erbij om het romiger te maken. Meteen serveren met wat Parmezaan. Eenvoudiger kan niet!
Ik zie dit eigenlijk als een basisrecept. Hieraan kan je nog van alles toevoegen. Garnalen, stukjes salami, courgette, etc.. Voor alle drie geldt dat je ze apart in een pannetje bakt en op het laatst toevoegt. Wat grove stukken mozzarella en/of verse tomaat is ook lekker. Doe die mozzarella er pas op het àllerlaatst bij want gesmolten mozzarella geeft in pasta een hinderlijk kauwgomeffect.
Even iets anders: je krijgt deze nieuwsbrief in je mail waar je hem direct kunt lezen. Voor een betere leeservaring raad ik je aan om de app van Substack of op de site te lezen. Daar zie je trouwens ook mijn homepage met alle oude edities.
Je ideale voorgerecht: elegante burrata’s
Burrata is wat je noemt een crowdpleaser. Krijg je eters (of het er twee zijn of, zoals ik afgelopen weekend, 34), Je weet zeker dat iedereen dit lekker gaat vinden. Het leuke van burrata is dat het, zodra je het aansnijdt, als een zacht kussen over je gerecht welft. Dit is gelijk ook een nadeel want het wordt een beetje messy. Daarom ben ik fan van de mini-burrata’s, ook wel burratini’s genoemd. Ze zitten met z’n drieën in een potje en wegen 50 gram per stuk, precies goed voor 1 persoon als voorgerecht. Zeker als je een etentje maakt, dan ziet dit er gelijk elegant uit. Ik serveerde het met plakjes bressaola, verse vijg, geroosterd korianderzaad, basilicumolie, zeezout en verse peper. Beetje brood erbij en tutti bene!
Nog 1 restotip voor de nazomer
Even off topic want dit heeft niets Italiaans, wel iets zwoels. Een van de beste avonden van het jaar beleefde ik vorige week aan het strand. Nazomer is de beste tijd om aan het strand te eten want je komt aan met licht en het hele roze/oranje zonsondergangspektakel is je decor terwijl je eet. Ook als je binnen zit. En als het donker is, ga je weer terug. Wij aten bij De Republiek, geen strandtent maar een écht restaurant. De hele finefleur van Haarlem zit er en dat is weer eens wat anders. Duur maar als je het bij voorgerechten houdt, prima te doen (een côte de boeuf à €85,- delen mag ook).
Dankjewel dat je tot hier gekomen bent met lezen. Fijn weekend!
Maureen
Liken is lief, dat verhoogt mijn zichtbaarheid op Substack (waar ik dit maak). En natuurlijk wordt ik blij als je je abonneert en/of de brief doorstuurt.
Die Marleen! Zo leuk.